(από τον γύψο...)
Το σωτήριον έτος 1967 κλείναμε ως χώρα δύο χρόνια αναταραχής μετά το ιουλιανό πραξικόπημα του κοκού. Η Αριστερά εκπαίδευε τα νέα στελέχη της που δεν είχαν ζήσει τον εμφύλιο πως να δίνουν αγώνες με αυτοθυσία και στο ΄τελος να τους χάνουν. Κατέβαζε τη νεολαία στο δρόμο και ενώ πλημμύριζε η Αθήνα, όταν βράδιαζε τους μάζευε στα θέατρα και τους χάζευε ο θεοδωράκης που ήταν αρχηγός της νεολαίας Λαμπράκη. Πολη μαγική και η χούντα στην αυλή. Εκτός από συναυλιές πηγαίνανε στις μπουάτ, σε εκθέσεις ζωγραφικής και σε ομιλίες του κίρκου που ανέλυε γιατί δεν μπορεί να γίνει δικτατορία στην ελλάδα που είναι υπέροχη χώρα, ο ήλιος λάμπει και οι νοικοκυρούλες γεμίζουν το καλάθι τους με μακαρόνια μίσκο. Δεν το ξενυχτούσαν όμως πολύ γιατί την άλλη μέρα έπρεπε να πάνε πάλι να τις φάνε στα Προπύλαια. Γι αυτό και όταν η χούντα έκανε τελικά το πραξικόπημα, που όπως όλα τα πραξικοπήματα γίνονται αξημέρωτα, όλοι κοιμόντουσαν και δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν. Ε και αφού δεν αντέδρασαν την πρώτη μέρα σκεφτήκαν να το αναλύσουν λίγο μαρξιστικά και πέρασαν 6 χρόνια ακούγοντας ένα μισότρελο να τους μιλάει ότι η χώρα πρέπει να μπει σε γύψο που επιστημονικά λεγεται και μηχανισμός στήριξης. Κάποιοι βέβαια περάσαν στον ένοπλο αγώνα όπως ο Παναγούλης που τίναξε στον αέρα το Λαγονήσι για να πετύχει τον δικτάτορα και το πλήρωσε με φυλακή, φρικτά βασανιστήρια και τελικά με τη ζωή του όταν ξανάρθε η δημοκρατία από το Παρίσι που είχε πάει για ψώνια. (Ή ο σιμίτης που το πάσχα έσκασε μία κροτίδα και η δάφνη που τον θεώρησε αντιστασιακό, του έγινε στρείδι και τελικά την παντρεύθηκε. Τα βάσανα όμως του πχιοτικότερου δεν είναι της ώρας). Σε γενικές γραμμές ωστόσο οι εικοσάρηδες του 67 περάσαν γρήγορα τα 25 και βάλαν γραμμάτια για ένα φίατ. Ανακαλύψαν πως το να τρέχεις στις εξοχές είναι καλύτερο από το να σε κυνηγάνε στο κέντρο. Όμως το 73 μια νέα γενιά πιτσιρικάδων που δεν προλάβαν τους λαμπράκηδες, ούτε τους πρόλαβε η κνε, άρχισαν να λένε για περίεργα πράγματα όπως για ελευθεριά, εθνική ανεξαρτησία, παιδεία. Η αριστερά προσπαθούσε να δώσει γραμμή άλλοτε από το Βουκουρέστι, άλλοτε από τη Μόσχα αλλά η νεολαία προτιμούσε το χόρτο. Έγινε λοιπόν μια δυναμική κατάληψη στη Νομική αρχες του 73 και το Νοέμβρη στις 14, ξεκίνησε η κατάληψη του Πολυτεχνείου. Και πρίν το ΚΚΕ τους αποκυρήξει τρις (ο γνωστός ΑΛΕΚτωρΑς) το Πολυτεχνείο γέμισε κόσμο, φοιτητές μαθητές και εργαζόμενους που φώναζαν κάτω η χούντα, έξω από το νάτο κλπ. Αυτό που το κουκουρουκουέ δεν τους συγχώρεσε ποτέ ήταν που αυτοοργανωθήκαν χωρίς να συμβουλευτούν το φάντασμα του στάλιν από τη μαγική σφαίρα του μαρξισμού-λενινισμού. Έτσι σήμερα επιβάλλει την τάξη στις μέρες του εορτασμού και παίρνει την εκδίκησή του επιβάλλοντας την πρωτοποριακή αισθητική του περισσού.Στις 17 ο γιώργος (ο τότε μυστακιοφόρος εθνικός σωτήρας, ο εθνικοσοσιαλιστής) έδωσε εντολή να μπει το τανκ στο πολυτεχνείο και ακολουθήσαν οι λοκατζήδες και τα ένδοξα πεζοπόρα του ελληνικού στρατού, πυροβολόντας στο ψαχνό.
Μετά από κάνα χρόνο οι χουντικοί, αφού τα σκατώσανε στην Κύπρο φωνάξαν τον αβέρωφ που με τη σειρά του φώναξε τον καραμανλή από το Παρίσι και κάνανε κυβέρνηση εθνικής ενότητας (σαν αυτή που ζητά ο καρατζαφύρερ) για να σώσουν τον τόπο από την καταστροφή. Ξεχάσαν βέβαια την αριστερά αλλά τουλάχιστον νομιμοποιήσανε το κουκουρουκουέ που γύρισε από το βουκουρέστι κι άρχισε την καθοδήγηση (πολλοί νομίζουν ότι οι κουκουέδες μιλάνε ξύλινη γλώσσα ενώ στην πραγματικότητα μιλάνε ρουμάνικα). Τότε το πολυτεχνείο έγινε της μόδας και όλοι θυμήθηκαν πως ήταν εκεί. Σύμφωνα με όσους δήλωσαν συμμετοχή εκείνες τις μέρες πέρασαν από το πολυτεχνείο περί τα είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι. Πολλοί ρωτούσαν τον διπλανό τους "με θυμάσαι στο πολυτεχνείο;" κι αυτός απαντούσε "μπορώ να σε ξεχάσω;" αφού ούτε αυτός ήταν εκεί. Όλοι αυτοί μπήκαν στο ΜαΣοΚ και το 81 η φαντασία τους έγινε εξουσία. Ήταν τότε που ο αγώνας τους δικαιώθηκε και σήμερα έχουμε δημοκρατία, συνεχίζει να κυβερνάει το ΜαΣοΚ που σήμερα λέγετε ΠαΣωΚ και δεν υπάρχει περίπτωση να μπούμε σε γύψο γιατί μας έχουνε βάλει σε φέρετρο. Το λέει άλλωστε κι ο κίρκος, η δημοκρατία μας είναι δυνατή!
(...στον στόκο!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου