Χικ

Μπόμπιρας σαν ήμουνα, το έπαιζα μεγάλος
που είσαι  νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος

ξεκίνησα μες τη ζωή με τόση σοβαρότης
κι έτσι θα συνέχιζα αν δε γινόμουν πότης

Έτσι λοιπόν μες το κρασί, τη μπύρα και τη βότκα
το κάθε σχέδιο που έβαζα έπαιρνε άλλη βόλτα

οι φίλοι μου παντρεύονταν και κάνανε παιδάκια
κι εγώ στο τζιν μου χάζευα πως λιώνουν τα παγάκια

κι όταν σε γιάπικες δουλειές τρέχαν σα μηχανάκια
εγώ τον ήλιο μάζευα στου πάρκου τα παγκάκια

και όταν συλλογίζομαι πως πέρασε η νιότη
βρίσκω πως φταίει η κίρρωση που έχω στο συκώτι

Υ.Γ. Οι παρακάτω στίχοι γράφτηκαν πρωί με καφέ αχνιστό. Μέρες τώρα αρχίζω διάφορα κείμενα με σκέψεις για τις εκλογές τα οποία δεν μπορώ να ολοκληρώσω. Θα ήθελα πολύ να τσαλακώσω την οθόνη του υπολογιστή και να την "βάλω τρίποντο". Σκέφτομαι πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα με τους φίλους στο Poderosa με μια μπύρα στο χέρι να φωνάζουμε όρθιοι. Και κάπου ανάμεσα ο Ηλίας να πυροδοτεί τη συζήτηση με πειράγματα για τις αδυναμίες του καθενός. Έτσι όταν είδα το ποστ του Πιτσιρίκου "Μπόμπιρας" πήγα να γράψω στίχους σχετικούς αλλά στην πορεία μου βγήκε κάτι άσχετο! Πρέπει να κατέβω ένα βράδυ να βγάλουμε γραμμή, έτσι Ηλία;