(ένα κείμενο με υψηλό συναισθηματικό φορτίο και χαμηλή συνοχή)
Πολλοί φίλοι έχουν αρχίσει εδώ και μέρες να εξηγούν αριστερά κι αριστερότερα την επιλογή τους να ψηφίσουν σύριζα στις μεθαυριανές εκλογές. Ομολογώ πως με ενοχλεί όχι η επιλογή τους αλλά η απολογητική διάθεση από τη μια και από την άλλη μια λανθάνουσα προσπάθεια επιρροής. Οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνονται δεν λειτουργούν με πρότυπα. Έχουν κάνει τις επιλογές τους με βαριά καρδιά και πολλή ανησυχία. Είναι μεγάλη η αντίφαση του αριστερού που στο χέρι κρατά ένα ψηφοδέλτιο.
Τελευταίος προστέθηκε ένας άνθρωπος που εκτιμώ και (κυρίως) αγαπώ ιδιαίτερα από την εποχή που ήταν πρωτοετής φοιτητής με αραιά γενάκια και τίποτα δεν προμήνυε πως θα γινόταν διάσημος, ο Στάθης Δρογώσης. Το κείμενό του μου άρεσε πολύ, ίσως γιατί έχουμε κάνει ατελείωτες συζητήσεις ψάχνοντας να βρούμε παλιότερα, μια υπέροχη παρέα νέων ανθρώπων, τί μας ταιριάζει, ακροβατώντας ανάμεσα στο ρεαλισμό, την ουτοπία και τον ουμανισμό. Σήμερα η παρέα αυτή, του Στάθη, της Ζωής, του Γιώργου, του Νίκου, της Τασούλας, του Ζώη, του Δημήτρη, της Ειρήνης του Τάσου μετά από ένα σκόρπισμα χρόνων μαζεύεται ξανά και ξανά από το 2008 και μετά σε όλες τις μεγάλες πορείες και τις απεργίες για να ξανασκορπίσει στις ολοένα και μικρότερες περιόδους της νηνεμίας. Όμως ξαναγυρνώντας στο κείμενο του Στάθη θεωρώ ότι αυτό δημοσιεύτηκε σε λάθος χρόνο και απευθύνθηκε σε μεγαλύτερο κοινό (άθελά του) από αυτό που στόχευε.
Λίγες ώρες πριν τις σημαντικότερες εκλογές στη ζωή μου (κρίνοντας από το πρωτόγνωρο άγχος μου για το αποτέλεσμα) ο νους μου γυρνά διαρκώς στον Πάνο Τζαβέλα. Τον αγέρωχο αντάρτη, τραγουδιστή, ροκά με όλη τη σημασία της λέξης. Τον Πάνο τον πρωταντίκρυσα σε ένα γλέντι στο Φυσικό. Ρεμπέντικα κι αντάρτικα με τη βροντερή του φωνή και την κυριαρχική του παρουσία. Δίπλα του η Νατάσα, πιστή σύντροφος στη ζωή και στο τραγούδι, αδύνατη κι ευγενική σαν κοριτσάκι, λες και ο χρόνος δεν είχε κυλίσει από τότε που τον πρωτοπλησίασε. Μα και ο ίδιος κοντά στα ογδόντα του τότε έμοιαζε βαριά εξηντάρης. Τα μαλλιά του πυκνά και τα έπιανε με τα χοντρά κοκκάλινα γυαλιά του. Κι ενώ το γλέντι ήταν στο αποκορύφωμά του μια παρέα "αναρχικών" που έφυγε από το πάρτι του Μαθηματικού άρχιζε να τσαμπουκαλεύεται και να απειλεί να μας κάψει. Αποφασίσουμε να φύγουμε, χωρίς προκλήσεις. Πήρα την κιθάρα του και την κουβάλησα με δέος ως το αυτοκίνητο. Κι ενώ προσπαθούσε να βολευτεί στο κάθισμα γύρισε με πίκρα και μας είπε: "Εδώ μας γαμάει ο καπιταλισμός κι εμείς ασχολούμαστε με μαλακίες".
Εκείνο το βράδυ έχασα την ευκαιρία να μιλήσω σε ένα παιδικό μου μύθο αλλά τελικά αυτή ξαναεμφανίστηκε λίγο αργότερα σε ένα φεστιβάλ των Αναιρέσεων όταν μετά τη συναυλία του έκατσε στο τραπέζι του Λουκά και του Μάνου από το Φυσικό με τους οποίους είχε πιάσει φιλίες. Από κοντά κι εγώ σε μια γωνία να μετράω τις λέξεις αλλά μέχρι να βρω τις κατάλληλες ο Πάνος χαιρέτησε κι έφυγε.
Πέντε-έξι χρόνια αργότερα κάποιος γνωστός, έκανε εγκαίνια σε κάτι ανάμεσα από μουσική σκηνή, μεζεδοπωλείο, χώρο έκφρασης και συνάντησης παλιών ρηγάδων. (Οι παλιοί ρηγάδες είναι καλή παρέα μετά από μερικά ποτηράκια). Και ξάφνου η Έλενα με σκουντά και μου λέει "μόλις μπήκε ο Τζαβέλας, πάμε να του μιλήσουμε;" Τρίτη κι αποφασιστική. Μαζί του φυσικά η Νατάσα. Μιλήσαμε αρκετά και ανταλλάξαμε και τηλέφωνα! Εγώ πέταγα από τη χαρά μου αλλά όταν του είπα πως δεν έβρισκα το βιβλίο του και μου είπε πως έχει ένα στο αυτοκίνητο νόμισα πως ονειρευόμουνα. Το πήρε στα χέρια και με μια ιδιαίτερη καλλιγραφία έγραψε:
"Στην ΄Ελενα και τον Α-Τ ευχές για ένα καλύτερο κόσμο"
Τα χέρια του Μόζες όταν κράταγε τις δέκα εντολές σε πεντελικό μάρμαρο πρέπει να έτρεμαν λιγότερο από τα δικά μου με το βιβλίο όλο το βράδυ. Με τον Πάνο βρεθήκαμε άλλη μια φορά, στην κηδεία μιας αγαπημένης θείας της Έλενας που τραγούδαγε παλιά στο συγκρότημά του. Με τη Νατάσα αρκετές φορές, όταν τραγούδαγε στο μπαράκι του Βασίλη κι αλλού. Έμαθα τον άτυχο θάνατό του από τις ειδήσεις. Αλλά τραγουδάμε συχνά τα τραγούδια του κι αισθανόμαστε τυχεροί που για λίγο ακουμπήσαμε σε αυτόν το γίγαντα.
Είναι λίγες ώρες πριν τις σημαντικότερες εκλογές στη ζωή μου, ο νους μου γυρνά διαρκώς στον Πάνο Τζαβέλα. Είναι που αναμετρώμαστε σε λίγες ώρες με τους παντελήδες!
Υ.Γ. Αύριο δεν ξέρω αν το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που περιμένουμε. Το σίγουρο είναι πως αύριο αρχίζει μια καινούρια μέρα έτσι κι αλλιώς. Μια νέα απαρχή κινητοποιήσεων κι αγώνων. Εμείς ξεχωρίζουμε από τους παντελήδες γιατί ούτε βολευόμαστε ούτε τα παρατάμε. Το λέει και το τραγούδι:
Μου αρέσει η παιδική αφέλεια. δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από τα παιδιά που παίζουν σε μία πλατεία. Αν αφεθείς λίγο θα παρατηρήσεις έναν κόσμο με τους δικούς του κανόνες πολύ πιο απλό από το δικό μας.
Από τα παιδικά μου χρόνια δεν έχω έντονες αναμνήσεις, έχω όμως πολλές όμορφες από τα εφηβικά μου χρόνια όταν οικογενειακώς βρεθήκαμε σε μια από τις πιο όμορφες ελληνικές επαρχιακές πόλεις, τα Γιάννενα. Ήταν μια πόλη ιδανική για μαθητές, σε αντίθεση με την Αθήνα. Τα σχολείο ήταν δέκα λεπτά περπάτημα από το σπίτι μας γιατί μέναμε μακρυά. Η επιστροφή όμως κράταγε καμιά ώρα. Ξεκινούσαμε μπουλούκια από το σχολειο και αφήναμε έναν ένα στο σπίτι του με την απαραίτητη στάση για κουβέντα. Τα θέματα ήταν ποιος και αρέσει σε ποια και το αντίστροφό, ποιος μάζεψε τις περισσότερες χυλόπιτες (είχα μεγάλη επιτυχία στο σπορ!), ποιο είναι το επόμενο πάρτι. Ενίοτε συζητούσαμε και για πολιτική. Όλοι είμαστε πασώκ ή νουδού και κάνα δυο κκε και τους κοιτούσαμε με απορία. Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί κκε και όχι πασόκ (εγώ τότε ήμουνα πασοκάκι). Η φίλη μου η Αναστασία προσπαθούσε να μας εξηγήσει αλλά δεν το έπιανα. Κι ο Τάσος δεν είχε εκδηλωθεί ακόμα. Και η Μαρία η αναρχικιά μας φαινόταν πολύ μυστήριο φρούτο αλλά πολύ χαβαλές στα υπόλοιπα και την συγχωρούσαμε. Το μόνο που δεν μπορούσαμε να δεχτούμε είναι οι χρυσαυγίτες. Δεν ξέραμε κανέναν αλλά σε όλους το άκουσμα της χρυσής αυγής προκαλούσε φρίκη.
Η χρυσή αυγή ήταν τότε κάτι περιθωριακό και μακρινό, κάποιοι περίεργοι νοσταλγοί του χίτλερ στη αθήνα. Νοσταλγοί του απόλυτου κακού. Σε μια εποχή που μόλις άρχιζαν να έρχονται οι πρώτοι Αλβανοί, ξέραμε τί αντιπροσώπευαν οι χρυσαυγίτες παρόλο που δεν ήταν ποτέ είδηση τα ρατσιστικά εγκλήματα στο δελτίο ειδήσεων. Κι είχαμε και κάτι ντόπια φρούτα παρεκκλησιαστικά στην περιοχή, τη "σφεβα" που μιλούσαν για την ελληνική βόρειο ήπειρο και τους χρηματοδοτούσε ο τραγόπαπας που δέσποζε τότε στην Κόνιτσα. Αλλά δεν βλέπαμε τα μούτρα τους παρά μόνο τα συνθήματα στους τοίχους. Γιατί το να είσαι φασίστας, χρυσαυγίτης, ρατσιστής ήταν τότε ντροπή.
Περνώντας τα χρόνια η παρέα σκόρπισε, φύγαμε για σπουδές, πονηρέψαμε, αλλάξαμε απόψεις, αποκτήσαμε ιδεολογίες, πτυχία υποχρεώσεις και χάσαμε ο ένας τον άλλον και (εκ των πραγμάτων) την νεανική μας αφέλεια.
Όσο όμορφη είναι η αφέλεια στα παιδιά τόσο αποκρουστική είναι η προσποιητή αφέλεια στους μεγάλους. Ας ευχηθούμε "καλημέρα σε όσους ξαφνιάζονται από τις ακροδεξιές εκδηλώσεις πολιτών. Τουλάχιστον, είχαν καλά όνειρα" έγραψε χτες στο twitter ο πάσχων μαντραβέλης" φέρνοντάς με στη δύσκολή θέση να συμφωνήσω λιγάκι μαζί του.
Αν σε μια εποχή χωρίς μετανάστες μια παρέα απολίτικων εφήβων μιας επαρχιακής πόλης γνώριζε για τους χρυσαυγίτες στη σημερινή εποχή το να θεωρούμε πως όσοι τους ψήφιζαν δεν γνώριζαν είναι σαν να εκπλησσόμαστε που ο πάπας μένει στη Ρώμη. Η αριστερά έχει μεγάλες ευθύνες γιατί άφησε χώρο να αναπτυχθούν οι ξενοφοβικές και ρατσιστικές αντιλήψεις αλλά ως εκεί. Όσοι ψήφισαν την χρυσή αυγή έκαναν μια συνειδητή επιλογή. Μια επιλογή που στις μέρες ένα πλέγμα παραγόντων βοήθησαν να γίνει πιο εύκολη.
Η συνειδητή υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών από το επίσημο κράτος και η παράδοσή τους στις μαφίες της νύχτας.
Η τρομακτική έκρηξη της ανεργίας στους νέους.
Τα τρομολαγνικά δελτία ειδήσεων που ξεκινούσαν με το "ο Αλβανός φονιάς" ή "ο αλλοδαπός εγκληματίας" εδώ και είκοσι χρόνια.
(τραγούδι του 1993, αφιερωμένο στους έκπληκτους του 2012)
Η απενοχοποίηση των ρατσιστικών και εθνικιστικών απόψεων με την ανακήρυξη του χουντικού καρατζαφύρερ σε θεσμικού παράγοντα, αρχικά από τα μίντια και στη συνέχεια από το πασώκ και τη νέα δημαγωγία. Η υπουργοποίηση του τσεκουράκη βορίδη το επιστέγασμα. Στο ίδιο κλίμα και "η ταύτιση των δύο άκρων" από το φιλομνημονικό τύπο. Πρωταθλητής στο σπορ ο πάσχων μαντραβέλης ο οποίος σήμερα φυσικά δεν μπορεί να εκπλαγεί από κάτι που τροφοδότησε.
Η ρατσιστική ρητορεία και πρακτική του επίσημου κράτους απέναντι στους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλους, τις διάφορες εθνικές ή κοινωνικές μειονότητες, τα θύματα της κρίσης κλπ. Οι οροθετικές τοξικομανείς λίγες μέρες πριν τις εκλογές το τελευταίο παράδειγμα.
Έτσι κάποιος σήμερα μπορεί ποιο άνετα να ταυτιστεί με τη χρυσή αυγή. Αυτά που πρεσβεύει η ναζιστική ομάδα δεν είναι πλέον στο περιθώριο αλλά στο επίκεντρο της πολιτικής ατζέντας. Ο μικροφασιστάκος βγήκε από το στενό κουστούμι του δικομματισμού που στήριζε τόσα χρόνια και μπορεί να δηλώνει περήφανος στη γειτονιά του ότι θα ψηφίσει χρυσαυγίτες "για να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα".
Το 2013 δεν μπορεί να μην έχει πάρει το αυτί κάποιου για τις σχέσεις της αστυνομίας με τους χρυσαυγίτες. Για το πως χρησιμοποιούνται άλλοτε ως εμπροσθοφυλακή σε επιθέσεις ενάντια αναρχικών καταλήψεων, άλλοτε ως νυχτερινοί κομάντο σε σπίτια μεταναστών, άλλοτε ως μαχαιροβγάλτες απέναντι σε μετανάστες και αριστερούς. Μόνο κάποιος που έλειπε 15 χρόνια σε διαστημικό σταθμό μπορεί να μην άκουσε ποτέ για την απόπειρα δολοφονίας του Δημήτρη Κουσουρή το 1998 και όσα ακολούθησαν ως το εφετείο που έγινε μόλις πριν δυο-τρία χρόνια.
Όσοι ψήφισαν χρυσή αυγή στις εκλογές του Μαΐου δεν παραπλανήθηκαν, δεν το έκαναν "για χαβαλέ" όπως υποστηρίζουν αρκετοί φίλοι μου. Ξέραν ότι ψήφισαν μαχαιροβγάλτες και το έκαναν από τυφλό ρατσιστικό μίσος. Την ώρα του φόνου γυρίζουν το κεφάλι αλλού. Όπως ξέραν και τα εκατομμύρια γερμανοί φιλοναζί για τη νύχτα των κρυστάλλων και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης Είναι το ίδιο υπεύθυνοι με τις δυνάμεις κρούσεις της ναζιστικής οργάνωσης αλλά πιο υποκριτές.
Το πιο υποκριτικό όμως είναι ο θρήνος όλων για των κομμάτων και των καναλιών για το χαστούκι στην κανέλλη. Παρά την δυσφορία που νιώθω για τις εθνορθοδοξοκομμουνιστικές της απόψεις δεν μπορώ να χαρώ που τη χαστούκισε ο φασίστας αλλά από τους ανθρώπους που μαχαιρώνουν καθημερινά κόσμο, αυτό τους πείραξε; Μήπως αυτός ο διυλισμός είναι ο πυρήνας του μιντιακού φασισμού;
Υ.Γ. Λίγα λεπτά αφότου τελείωσα το παραπάνω σύντομο σχόλιο ανακάλυψα πως ο φίλος μου ο carophotodiario λίγες ώρες πριν τα λέει πιο σταράτα!
Επιστροφή στα έγκυρα ρεπορτάζ μου. Σύμφωνα με τις καραδιασταυρωμένες ιαματικές πηγές μου οδεύοντας προς την κάλπη τα κόμματα έχουν διαμορφώσει τις παρακάτω (δε γίνεται) στρατηγικές.
Ο αντωνάκης σαχλαμαράς θα συνεχίσει την κεντροδεξιά επέκταση ανακοινώνοντας τις υποψηφιότητες του χουντικού δολοφόνου ντερτιλή και του ακτιβιστη της παράταξης γκοτζαμάνη ενώ σε ομιλία του προς 200 υπερήλικες της δημοκρατικής μεσσηνίας ψάρεψε για τις λίστες του δύο χίτες, ένα μαυραγορίτη και τρεις καταδότες. "Μόνο με τη συστράτευση όλων θα μείνουμε στην ευρώπη και θα συντρίψουμε τους εαμοβούλγαρους" τόνισε στην ομιλία του κάνοντας τις μασέλες των παρευρισκομένων να τρίξουν από συγκίνηση.
Ο πρόεδρος του σύριζα μετά την πορτογαλία, τη γερμανία και συνεχίζει την προεκλογική του εκστρατεία σε κούβα, νικαράγουα και βενεζουέλα όπου ο σύριζα είναι πρώτο κόμμα και ο κόσμος τον δέχεται με φρενήρη ενθουσιασμό. Ο αλέξης όπως είναι διεθνώς γνωστός ο τσίπας δεν θα συναντηθεί τελικά με το Λένιν στο μαυσωλείο του αλλά θα επιστρέψει στην ελλάδα για να δει τον κουβέλη και να του ζητήσει στήριξη. Αν τα καταφέρει θα είναι μετά παιχνιδάκι να πειστεί η μέρκελ να πάρει πίσω το μνημόνιο.
Ο μπένυ μετά τις κακίες που γράφτηκαν για την συγκέντρωσή του το Μάιο στην πλατεία συντάγματος αποφάσισε να δώσει την κεντρική του ομιλία στην καπνικαρέα. Αν είναι και ανοιχτά τα μαγαζιά όλο και κάποιος θα περάσει. Για τους πιο ζωηρούς υποστηρικτές του βαγγέλη θα υπάρχουν καθίσματα.
Στο τέλος της συγκέντρωσης θα τραγουδήσει ο διονύσης σαβουρόπουλος καλώντας τον κόσμο να στηρίζει το μνημόνιο.
O φώφης κουβέλις μιλάει αυτή την ώρα στη λάρισσα και όλοι ελπίζουν να έχει τελειώσει μέχρι τις εκλογές και κυρίως να καταφέρει να πει κάτι που θα βγάζει νόημα. Τελευταία δήλωση σχετικά με το κάλεσμα του αλέξη είναι "θα πάμε αλλά δεν είναι σίγουρο πως θα συναντηθούμε". Τέλος είπε πως ξεκάθαρη θέση της δημάρ είναι "μέσα στο ευρώ αλλά να είναι να βγούμε να μας μείνει τουλάχιστο το μνημόνιο"
Η χρυσή αυγή ανακοίνωσε τις επόμενες συγκεντρώσεις της στις μεγάλες ελληνικές πόλεις. Θα ακολουθήσουν ξυλοδαρμοί μεταναστών και άλλα καλλιτεχνικά δρώμενα. Ο τζίμερος στο πολιτικό του ημίωρο στο θέμο αναναστασιάδη πρότεινε οι μετανάστες αν θέλουν να μείνουν στη φιλόξενη χώρα μας να σκάβουν λαγούμια τη μέρα για να εκμεταλλευόμαστε το πλούσιο υπέδαφος και τη νύχτα να μπορούν να κοιμούνται μέσα σε αυτά. Φαΐ προαιρετικό.
Οι ανεξάρτητοι έλληνες κοντεύουν να γίνουν αγνοούμενοι. Τελευταία εμφάνιση του πάνου συγκαμμένου ήταν σε non-paper
Το κκε ανακοίνωσε πως το πρόγραμμά του είναι σύμφωνο με τις αποφάσεις της 14ης ολομέλειας και καλεί το λαό να το ψηφίσει και να διαβάσει τα πρακτικά. Η γενική γραμματέας κ. σταλινρίγα είπε πως "η καταγγελία ή όχι του μνημονίου είναι ψευτοδίλημμα, σημασία έχει η καταγγελία του σύριζα". Επίσης σε παρέμβασή με μέηλ με κατήγγειλε γιατί δεν τηρώ τη σειρά των κομμάτων αλλά σε ανακοίνωσή του το γραφείο τύπου του κόμματος ξεκαθαρίζει πως οι γνήσιοι κομμουνιστές δεν χρησιμοποιούν υπολογιστές για την επικοινωνία τους αλλά περιστέρια από τις λαϊκές γειτονιές της αθήνας.
