Θρήνος για τον Ξένο

Ξένε μες τα σεντόνια μου στο μνήμα μου σε βάζω

Ξένος δεν ήσουνα για με και στη καρδιά σπαράζω

Ξένος κι εγώ απ' άποψη σε τούτη την πατρίδα

Το πως σ' αποξενώσανε οι πατριώτες είδα

Στα ξένα πήγες Ξένε μου παιδί κυνηγημένων

Σε ξένα ξαναγύρισες ως Ξένος παραμένων

Σαν έχεις μάτια να θωρείς και νου να λογικεύεις

ξέρεις τα ξένα είναι παντού, πατρίδες μη γυρεύεις

Ξένε ξερό ήταν το ψωμί, ξινο και το κρασί σου

Πέτρες το μαξιλάρι σου να γείρει η κεφαλή σου

Κι ακόμα πάνω στο Σταυρό για το στερνό ταξίδι

Οι ντόπιοι αντί για το νερό σου επροσφέραν ξύδι

Όπως κι εσύ έτσι κι εγώ δε γεύτηκα τα χάδια

από γυναίκα ή παιδιά, η αγκαλιά μου άδεια

μόνο φιλι που έδωσα ήταν στο πρόσωπό σου

την ώρα που σε σκέπαζα μέσα στο φέρετρό σου 

-

(Εμπνευσμένο από τις βάρβαρες μέρες μας, βασισμένο στον υπέροχο Επιτάφιο θρήνο όπου ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας παρακαλεί τον Πόντιο Πιλάτο να του δώσει το σώμα του Ιησού και του λέει:

"δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν Ἑβραῖοι τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ· 
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι"

αμυντικό δόγμα

Την ηρωική εποχή που μια υπέροχη παρέα φίλων φυλάγαμε την πατρίδα στη Μυτιλήνη (που πάντα γκουγκλάρω για την ορθογραφία) στην ανάπαυλα των υπηρεσιών συζητούσαμε για στρατιωτικά θέματα, όπως τί θα κάνουμε αν μπουκάρουν οι τούρκοι. Όλη η παρέα συναινούσαμε στο "κρυβόμαστε κάπου και μόλις ηρεμήσουν τα πράγματα παραδινόμαστε με χαμόγελο!" Αυτές τις πατριωτικές συζητήσεις διέκοπτε εν υπερενθουσιώδες υπερεθνίκιον που η μαύρη μοίρα τον έριξε σαν μαύρη μύγα μέσα στο γαλακτερό λόχο μας

 Ο λεγάμενος πέρα από ακροδεξιός κι εγωπαθής αμόρφωτος (συγγνώμη για τον πλεονασμό) ήταν και βρωμοπόδαρος πράγμα που τον έκανε αντιπαθή σε όλο το θάλαμο ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τριγυρνά και να προσκολλάται σε παρέες και συζητήσεις όπου ήταν ανεπιθύμητος αφού δεν είχε ούτε ένα φίλο.

Μια μέρα λοιπόν άρχισε να τραγουδά στα καλά καθούμενα ένα χρυσαυγίτικο εμβατήριο με σφαγές Τούρκων και τα τοιαύτα. Σηκώνομαι και του λέω τη μοναδική λέξη που καταλάβαινε από την καθομιλουμένη "Αναφερόμενος". "Γιατί;" με ρωτάει. Του εξηγώ αργά για να χωνεύει τις λέξεις: "Πρώτον γιατί από τον στρατιωτικό κανονισμό απαγορεύονται τα εμβατήρια και δεύτερον γιατί καταφέρεσαι κατά φίλης και σύμμαχης χώρας" "Ποια είναι αυτή;" με ρωτάει το εθνικάφρον βλήτο. Του εξηγώ λοιπόν ότι η ελλάδα δε βρίσκεται απλά στο ΝΑΤΟ όπως και η τουρκία αλλά κάτω από τουρκική στρατιωτική διοίκηση καθώς το νατοϊκό στρατηγείο στη Λάρισσα είχε τούρκο διοικητή. Βλέπω τους υπόλοιπους να χαμογελάνε και παίρνω φόρα και του λέω ότι σαμποτάρει το αμυντικό δόγμα της χώρας, ότι ίσως χρειαστεί να περάσει από στρατοδικείο και διάφορα άλλα. "Δεν τα ήξερα όλα αυτά, συγγνώμη" μου λέει σα να ήμουν ο τούρκος στρατηγός στη Λάρισσα. (Εδώ να πω πως για το στρατηγείο αυτό κάπου είχα ακούσει και δεν είχα ιδέα τί εθνικότητας ήταν ο διοικητής του)

Στο δια ταύτα λοιπόν:
1. Αγαμπητά εθνίκια, μη λιγουρεύεστε κόκκινες μηλιές και μαρμαρωμένους κώτσους. Αν επιθυμείτε να πολεμήσετε σε περίπτωση σύρραξης τουρκίας-ρωσίας θα βρεθείτε να πολεμάτε για την πρώτη γιατί η ελλαδίτσα είναι νατοϊκή βάση.
2. Τα κράτη δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα των υπηκόων τους, γιατί να ταυτιζόμαστε εμείς μαζί τους;
3. Αν θέλετε μια ισχυρή πατρίδα να υπερασπιστείτε την πιο στιβαρή από στερεομετρική σκοπιά, τη Γη ολόκληρη!

Τραγούδι Λαϊκό

Ένα τραγούδι λαϊκό
θέλω ν' ακούσω απόψε
απ' τ' όμορφα τα χείλη σου
και την ψυχή μου κόψε

Ένα τραγούδι λαϊκό
κι ένα βαρύ τσιγάρο
με λόγια μεγαλόστομα
που αψηφούν το Χάρο

Εδώ στο ρεμπετάδικο
που κάθομαι και πίνω
μες το κρασί και τον καπνό
τα αχ μου σιγοσβήνω

Μ' ένα τραγούδι λαϊκό
ο νους μου ταξιδεύει
τα μάτια μου μισόκλειστα
μα η καρδιά αναμμένη