Τον Δημήτρη Ευδαίμονα δεν τον ξέρω πολύ καιρό αλλά αρκετό για να διαπιστώσω πόσο ταλαντούχος είναι, πόσο δημιουργικός και ευφάνταστος. Μια φορά στο σχολείο (τον περασμένο αιώνα) είχα λύσει μια δύσκολη άσκηση φυσικής στον πίνακα. Περιμένοντας ένα καλό λόγο από τον καθηγητή τον άκουσα να λέει "Ελπίζω να μη δώσεις για Αρχιτεκτονική!" Συνεπακόλουθα όταν αναγνωρίζω σε κάποιον το χέρι του έχει ξεχωριστή σημασία γιατί είναι κάτι που υπερβαίνει την ζήλια μου. Σαν να αναγνωρίζει ο GAP έναν ρήτορα ή ο θόβαρος έναν αθλητή, ή ο τηλέπαθος έναν ποιητή, ή ο κουβέλης έναν αριστερό, ή ... τέλοσπάντων ο Δημήτρης ανέλαβε να σχεδιάσει μερικές ιδέες μου για γελοιογραφίες, ξεπερνώντας κατά πολύ αυτό που φανταζόμουν. Μερικά από αυτά τα σκίτσα θα αναρτώνται εδώ μέχρι να βρουν δικό τους χώρο. Δημήτρη σε ευχαριστώ!
Υ.Γ.1: Τα σχόλιά σας θα μας είναι χρήσιμα, μην φοβηθείτε να γράψετε την αλήθεια, αν δε μας αρέσει θα την αγνοήσουμε
Υ.Γ.2: Έπεται συνέχεια, το νου σας.
Ooουουου, αναπάντεχα ενδιαφέρον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα κάνετε εκρηκτικό συνδιασμό(τρομοκρατικά χτυπήματα από αυτά που μου αρέσουν).
Μ'αρέσει η πένα σου Α-Τ(Κυψέλης;).
Για τα σκίτσα δεν μπορώ να πω πολλά, μιας που δεν ξέρω. Θα αρκεστώ σε: "Αυτό που βλέπω μ' αρέσει"!
Σας ζηλεύω,
ΚΠ