Χωρίς να υποτιμώ την έμπρακτη αλληλλεγγύη ανθρώπων και συλλογικοτήτων της αριστεράς και του αναρχικού χώρου στους μετανάστες δεν εκπλήσσομαι από την εκκωφαντική σιωπή της επίσημης αριστεράς, των κομμάτων, των οργανώσεων απέναντι στο ναζιστικό πογκρόμ που εξελίσσεται αυτές τις μέρες. Μπάτσοι σε επιχειρήσεις σκούπα, χρυσαυγίτες με μαχαίρια, δημοσιογράφοι στα κάγκελα και το επίσημο κράτος να εξαγγέλει στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και από την άλλη ο σύριζα, η ανταρσύα στην καλύτερη περίπτωση να γλύφουν τις άφθαρτες ξύλινες αριστερές καραμέλες: "οι μετανάστες είναι...", "ο λαός δεν ξεχνά, ..." (το κκε και η δημάρ δεν περίμενα να κάνουν κάτι έτσι κι αλλιώς).
Αλήθεια απορώ τί θα κάνει ο τσίπας αν το κόμμα του βγει ενισχυμένο μετά τις εκλογές για τους μετανάστες; Ή καλύτερα τί έκανε τόσο καιρό; Πως φτάσαμε στο αίσχος του άγριου Παντελεήμονα; Τί έλεγαν τα κόμματα της αριστεράς όταν η ζωή όλων των κατοίκων στις περιοχές αυτές υποβαθμιζόταν καθημερινά; Πως έγιναν οι γειτονιές του κέντρου προπύργια των φασιστών;
Συζητώντας το μεταναστευτικό πριν λίγα χρόνια, μεταξύ φίλων αλλά και στη συλλογικότητα που συμμετείχα είχα διατυπώσει την άποψη ότι η διαχωριστική γραμμή στην διπολική σύγκρουση που έρχεται θα είναι το μεταναστευτικό. Σήμερα το βλέπω να γίνεται. Ακόμα και μέσα στην αριστερά υπάρχει κόσμος με ρατσιστικά και ξενοφοβικά χαρακτηριστικά. Αυτοί αργά ή γρήγορα θα βρεθούν από την άλλη μεριά. Ο καραμπελιάς θα αποκτήσει νέους φίλους
Οι επτά θανάσιμες αμαρτίες της επίσημης αριστεράς:
-Ισοπεδωτισμός: Συνθηματολογία του επιπέδου "όλοι οι μετανάστες είναι αδέλφια μας", "όλοι οι Έλληνες είναι κακοί". Καμία αναφορά στις εθνικές μαφίες που λυμαίνονται κύρια τους μετανάστες σε συνεργασία με τους παρακρατικούς και την αστυνομία. Η φαινομενική αδυναμία του κράτους είναι στην ουσία εκχώρηση των δικαιωμάτων του στις μαφίες. Την πλειοψηφία των μεταναστών τους περιμένει η αντίστοιχη μαφία για να τους βρει κατάλυμα,"δουλειά", χαρτιά. Με τον ίδιο τρόπο που η μαφίες των ιταλών, των εβραίων, των ιρλανδών ρύθμιζαν τη ζωή των μεταναστών "κάποτε στην αμερική"
-Πατερουλισμός. Όποιος έχει δει σε πορείες μετανάστες να κρατούν πλακάτ ελληνικών οργανώσεων που μιλάνε για αλληλεγγύη στα ελληνικά, καταλαβαίνει τί εννοώ.
-Έξωθεν καλή μαρτυρία. Δεν θίγουμε ζητήματα που έρχονται σε κόντρα με την κοινή γνώμη. Όταν η πλειοψηφία του κόσμου θέλει στρατόπεδα συγκέντρωσης εμείς εξαφανιζόμαστε μέχρι να "ηρεμήσουν τα πράγματα". Εδώ λειτουργεί πολύ ο μιντιακός σωφρονισμός που υπέστη η αριστερά μετά το Δεκέμβρη του 2008
-Καλπολαγνία. Δεν ανοίγουμε καυτά ζητήματα πριν από τις εκλογές. Ιδιαίτερα όταν τα ποσοστά μας είναι υψηλά και κινδυνεύουν να πέσουν, όταν είναι χαμηλά και κινδυνεύουν να μην ανέβουν, όταν είναι ουδέτερα και ανησυχούμε για το αν θα ανέβουν ή θα πέσουν.
Δεν ξεφεύγουμε από την καθιερωμένη ανάλυση των γεγονότων. Η ύπαρξη νέων συνθηκών θέλει ειδικούς χειρισμούς, οπότε άς το καλύτερα μη βρεθούμε έκθετοι στη γνώμη των συντρόφων
-Εσωστρέφεια (γνωστή και ως εξαρχειασμός). Όπου και να εμφανιστεί ένα πρόβλημα σκεφτόμαστε πως θα το λύναμε στα Εξάρχεια. Αυτά ξέρουμε, αυτά εμπιστευόμαστε.
-Κρυπτορατσισμός. Μεγάλο μέρος του κόσμου της αριστεράς πιστεύει πως δε χωράμε άλλους μετανάστες και πως κάποιοι λαοί είναι εγκληματίες από τη φύση τους(αλλά δε το ομολογεί γιατί είναι θύμα του ισοπεδωτισμού). Επιπλέον τα θέματα "ελληνικού" ενδιαφέροντος όταν προκύπτουν καλύπτουν τα μεταναστευτικά.
-Τυπολατρία και Οργανοθεσμικότητα Δεν ξεφεύγουμε από την καθιερωμένη ανάλυση των γεγονότων. Η ύπαρξη νέων συνθηκών θέλει ειδικούς χειρισμούς, οπότε άς το καλύτερα μη βρεθούμε έκθετοι στη γνώμη των συντρόφων. Ακόμα και όσοι δεν πάσχουν από τα παραπάνω περιμένουν να εκφραστούν πρώτα τα όργανα
Τα παραπάνω δεν είναι πολεμική ενάντια στην αριστερά. Εντάσσομαι σε αυτή (με ένα προσωπικό ορισμό της) αλλά θεωρώ πως σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να εκφέρει ένα ξεκάθαρο αντιρατσιστικό λόγο, με κοινωνικά προτάγματα ως απάντηση στις φασιστικές υστερίες. Μία βόλτα στις γειτονιές της Αθήνας που δραστηριοποιούνται Λαϊκές Συνελεύσεις θα έπειθε τους μηχανισμούς και τους ηγετίσκους της αριστεράς πως οι άνθρωποι περιμένουν να ακούσουν ένα κοινωνικό πρόταγμα. Σήμερα ο ανθρωποκεντρικός λόγος είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Αλλά η αριστερά κοιμάται παρηγορούμενη ότι ο ύπνος της είναι του δικαίου. Την ίδια ώρα οι φασίστες κάνουν υπερωρίες.
Υ.Γ.: Η καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται! Ένα παλιότερο κείμενο για τη δολοφονία δύο ανθρώπων στην 3ης Σεπτεμβρίου. Κατά λάθος το έχω σβήσει αλλά ευτυχώς το είχα ανεβάσει στο στο tvxs.gr. Μαζί σβήστηκε και ένα σχόλιο - μνημείο ηλιθιότητας. Αν ο βλάκας που το έστειλε συνεχίζει να με διαβάζει παρακαλώ να το ξαναστείλει!
Αλήθεια απορώ τί θα κάνει ο τσίπας αν το κόμμα του βγει ενισχυμένο μετά τις εκλογές για τους μετανάστες; Ή καλύτερα τί έκανε τόσο καιρό; Πως φτάσαμε στο αίσχος του άγριου Παντελεήμονα; Τί έλεγαν τα κόμματα της αριστεράς όταν η ζωή όλων των κατοίκων στις περιοχές αυτές υποβαθμιζόταν καθημερινά; Πως έγιναν οι γειτονιές του κέντρου προπύργια των φασιστών;
Συζητώντας το μεταναστευτικό πριν λίγα χρόνια, μεταξύ φίλων αλλά και στη συλλογικότητα που συμμετείχα είχα διατυπώσει την άποψη ότι η διαχωριστική γραμμή στην διπολική σύγκρουση που έρχεται θα είναι το μεταναστευτικό. Σήμερα το βλέπω να γίνεται. Ακόμα και μέσα στην αριστερά υπάρχει κόσμος με ρατσιστικά και ξενοφοβικά χαρακτηριστικά. Αυτοί αργά ή γρήγορα θα βρεθούν από την άλλη μεριά. Ο καραμπελιάς θα αποκτήσει νέους φίλους
Οι επτά θανάσιμες αμαρτίες της επίσημης αριστεράς:
-Ισοπεδωτισμός: Συνθηματολογία του επιπέδου "όλοι οι μετανάστες είναι αδέλφια μας", "όλοι οι Έλληνες είναι κακοί". Καμία αναφορά στις εθνικές μαφίες που λυμαίνονται κύρια τους μετανάστες σε συνεργασία με τους παρακρατικούς και την αστυνομία. Η φαινομενική αδυναμία του κράτους είναι στην ουσία εκχώρηση των δικαιωμάτων του στις μαφίες. Την πλειοψηφία των μεταναστών τους περιμένει η αντίστοιχη μαφία για να τους βρει κατάλυμα,"δουλειά", χαρτιά. Με τον ίδιο τρόπο που η μαφίες των ιταλών, των εβραίων, των ιρλανδών ρύθμιζαν τη ζωή των μεταναστών "κάποτε στην αμερική"
-Πατερουλισμός. Όποιος έχει δει σε πορείες μετανάστες να κρατούν πλακάτ ελληνικών οργανώσεων που μιλάνε για αλληλεγγύη στα ελληνικά, καταλαβαίνει τί εννοώ.
-Έξωθεν καλή μαρτυρία. Δεν θίγουμε ζητήματα που έρχονται σε κόντρα με την κοινή γνώμη. Όταν η πλειοψηφία του κόσμου θέλει στρατόπεδα συγκέντρωσης εμείς εξαφανιζόμαστε μέχρι να "ηρεμήσουν τα πράγματα". Εδώ λειτουργεί πολύ ο μιντιακός σωφρονισμός που υπέστη η αριστερά μετά το Δεκέμβρη του 2008
-Καλπολαγνία. Δεν ανοίγουμε καυτά ζητήματα πριν από τις εκλογές. Ιδιαίτερα όταν τα ποσοστά μας είναι υψηλά και κινδυνεύουν να πέσουν, όταν είναι χαμηλά και κινδυνεύουν να μην ανέβουν, όταν είναι ουδέτερα και ανησυχούμε για το αν θα ανέβουν ή θα πέσουν.
Δεν ξεφεύγουμε από την καθιερωμένη ανάλυση των γεγονότων. Η ύπαρξη νέων συνθηκών θέλει ειδικούς χειρισμούς, οπότε άς το καλύτερα μη βρεθούμε έκθετοι στη γνώμη των συντρόφων
-Εσωστρέφεια (γνωστή και ως εξαρχειασμός). Όπου και να εμφανιστεί ένα πρόβλημα σκεφτόμαστε πως θα το λύναμε στα Εξάρχεια. Αυτά ξέρουμε, αυτά εμπιστευόμαστε.
-Κρυπτορατσισμός. Μεγάλο μέρος του κόσμου της αριστεράς πιστεύει πως δε χωράμε άλλους μετανάστες και πως κάποιοι λαοί είναι εγκληματίες από τη φύση τους(αλλά δε το ομολογεί γιατί είναι θύμα του ισοπεδωτισμού). Επιπλέον τα θέματα "ελληνικού" ενδιαφέροντος όταν προκύπτουν καλύπτουν τα μεταναστευτικά.
-Τυπολατρία και Οργανοθεσμικότητα Δεν ξεφεύγουμε από την καθιερωμένη ανάλυση των γεγονότων. Η ύπαρξη νέων συνθηκών θέλει ειδικούς χειρισμούς, οπότε άς το καλύτερα μη βρεθούμε έκθετοι στη γνώμη των συντρόφων. Ακόμα και όσοι δεν πάσχουν από τα παραπάνω περιμένουν να εκφραστούν πρώτα τα όργανα
Τα παραπάνω δεν είναι πολεμική ενάντια στην αριστερά. Εντάσσομαι σε αυτή (με ένα προσωπικό ορισμό της) αλλά θεωρώ πως σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να εκφέρει ένα ξεκάθαρο αντιρατσιστικό λόγο, με κοινωνικά προτάγματα ως απάντηση στις φασιστικές υστερίες. Μία βόλτα στις γειτονιές της Αθήνας που δραστηριοποιούνται Λαϊκές Συνελεύσεις θα έπειθε τους μηχανισμούς και τους ηγετίσκους της αριστεράς πως οι άνθρωποι περιμένουν να ακούσουν ένα κοινωνικό πρόταγμα. Σήμερα ο ανθρωποκεντρικός λόγος είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Αλλά η αριστερά κοιμάται παρηγορούμενη ότι ο ύπνος της είναι του δικαίου. Την ίδια ώρα οι φασίστες κάνουν υπερωρίες.
Υ.Γ.: Η καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται! Ένα παλιότερο κείμενο για τη δολοφονία δύο ανθρώπων στην 3ης Σεπτεμβρίου. Κατά λάθος το έχω σβήσει αλλά ευτυχώς το είχα ανεβάσει στο στο tvxs.gr. Μαζί σβήστηκε και ένα σχόλιο - μνημείο ηλιθιότητας. Αν ο βλάκας που το έστειλε συνεχίζει να με διαβάζει παρακαλώ να το ξαναστείλει!
Προσυπογράφω φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφή