- Άκουσες πατέρα τα νέα;

-Πατέρα, έχω καιρό να σου μιλήσω γιατί είμαι πολύ πνιγμένος τελευταία. Όχι στη δουλεια αλλά με τους νέους μου φίλους, την άγγελα, τον όλι και τον στρος-καν-καν. Ο τελευταίος έχει κάτι μπλεξίματα τελευταία αλλά κάτι μου λέει πως θα τον δω σύντομα. Όμως δε θέλω να σε σκοτίζω με αυτά. Αυτό που ήρθα να σου πω είναι θυμάσαι που με πήρες σε μια συγκέντρωση και όπου όλοι φώναζαν "μαζί σου αντρέα για μια ελλάδα νέα" Είχε πλημμυρίσει το σύνταγμα και εσύ μου είπες "βλέπε να μαθαίνεις, πως γίνονται οι μεγάλες συγκεντρώσεις". Εγώ ήμουνα τότε παιδάκι, ούτε τριανταπέντε χρονών αλλά μερικά πράγματα σου εντυπώνονται εύκολα. Όπως ότι όταν τελείωσες την ομιλία πήρες αγκαλιά ένα κοριτσάκι και όχι εμένα.
Ε, λοιπόν εχτές σε ξεπέρασα, χωρίς τα τρικ μπιρσίμ κατόρθωσα να μαζέψω πολύ περισσότερο κόσμο ο οποίος παραλληλούσε στο άκουσμα του ονοματός μου. Έδειχναν στη βολή με τα χέρια πως με θέλουν για πέντε τετραετίες ενώ φώναζαν και συνθήματα που όμως δεν άκουγα καθαρά νομίζω όμως πως έλεγαν "γιώργο γραμμή σου εσύ και οι δικοί σου"  "ε-ε-ε ο-ο-ο είσαι και ο πρώτος πάνω στο κανό"
Εγώ θέλω να πάω στο Σύνταγμα να δω τον κόσμο που με λατρεύει αλλά ο ρα-GUCCI δε με αφήνει. Για να κάτσω μέσα που πήρε το νέο ι-ποντ δώρο. Μάλλον ανησυχεί μήπως ο κόσμος με πνίξει στην αγκαλιά του!