Καθεστώς Αντοχής

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά οι τρακόσιοι του μεγάρου Αλητεία (έναντι πλατείας συντάγματος) μας έχουν βάλει καθεστώς ανοχής. Ανοχής της ανομίας τους και του αναφαίρετου δικαιώματός τους να είναι αυτοί οι κριτές των εαυτών τους. Ανοχής των προκλητικών τους δηλώσεων, των ψευδών τους ειδήσεων. Μία μέρα έσκουζαν τα κανάλια για τους αλληλέγγυους στους μετανάστες ότι εμποδίζουν τη σίτιση αλλά ούτε 30 δευτερόλεπτα για την αθώωση στο αυτόφωρο των δύο συνοδών και φυσικά καμία αναφορά στις προσπάθειες για βίαιη σίτιση κυνικών διευθυντών κλινικών.

Παρεμπιπτόντως για να γίνεις κλινικάρχης περνάς δυο δοκιμασίες. Η πρώτη είναι να ξεχάσεις ότι είσαι γιατρός και άνθρωπος και η δεύτερη να σκύψεις και αφού ακουμπήσεις τα νύχια των ποδιών σου να τεντωθείς λίγο ακόμα και να φιλήσεις τον κώλο σου. Η ίδια δοκιμασία ισχύει και για παρουσιαστές ειδήσεων, σχολιαστές, δικαστές, παπάδες και άλλα λειτουργήματα, έτσι που το ασεπ σκέφτεται να την ενσωματώσει στις εξετάσεις του.
Ταυτόχρονα ζούμε και σε καθεστώς αντοχής. Κάτι σαν τεστ. Πόσο θα αντέξουμε να αυξάνονται όλα  διαρκώς ενώ ο μισθός συρρικνώνεται, να λένε ότι για την κατάρρευση των οικονομικών φταίνε όσοι δε χτυπάνε εισιτήριο ενώ αυτοί μας χρεώνουν έως και τα κουραδσάν τους στα αεροδρόμια. (για την τζάκρη το κρουραδσάν είναι είδος πρώτης ανάγκης, ενισχύει το άει κιου της και δείχνει πιο έξυπνη, αν φάει κρουασάν το πρωί την περνάς ακόμα και για πίθηκο, σόρρυ Τσίτα). Πόσο ακόμα θα αντέξουμε τους σοσιαληστές του πα.σω.κ να ανταλλάσουν χάδια με τον φα.ο.σ;
Και τώρα που μιλάμε για τον φασιστικό (και τί άλλο;) ορθόδοξο συναγερμό να τους συγχαρώ για την πρόταση κατάργησης των διαδηλώσεων για να κινηθεί η κίνηση στην αγορά της αθήνας. Είναι γνωστό ότι οι έλληνες δεν ψωνίζουν από την ερμού γιατί δεν μπορούν να κατέβουν στο κέντρο λόγω των διαδηλώσεων. Με αποτέλεσμα στα προάστια που δεν έχει διαδηλώσεις να ανοίγουν συνεχώς καινούρια μαγαζιά για να καλύψουν τις καταναλωτικές ανάγκες του κόσμου. Όμως ο νόμος δεν είναι αρκετά τολμηρός, από τον καρατζαφύρερ περίμενα περισσότερα, όπως για παράδειγμα αν περνάει κανείς από την αμαλίας και μουτζώσει το κυνοβούλιο να του κόβουν το χέρι γιατί με τις χειρονομίες τρομάζουν τα περιστέρια, φεύγουν και φεύγουν κι οι γιαπωνέζοι με το παράπονο ότι δεν τα φωτογράφησαν.
Όμως δεν πρέπει να είμαστε αχάριστοι αλλά να αναγνωρίζουμε και τα θετικά που έχουν γίνει στη χώρα

 Τα κορίτσια που μας παρακαλούσαν να βγάλουμε την εικοστή πια κάρτα είναι πλέον άνεργα. Τα εορτοδάνεια έχουν γίνει ανέκδοτο. Την καθαρά δευτέρα αντί για αετό πολύς κόσμος πέταξε τον παππού ή τη γιαγιά σπ'το παράθυρο για να γλιτώσει τα έξοδα και να μείνει η σύνταξη. Επιπλέον έχουμε μια κυβέρνηση έτοιμη να σηκώσει κεφάλι ανήμερα την 25η Μαρτίου και να φωνάξει στη μέρκελ "μολών λαβέ" τα νησιά μας και σε τιμή ευκαιρίας.

(Η κυβέρνηση προπονείται από τώρα για τη νέα επανάσταση)