Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Φοβού τους Δημοσίους

Είμαι κι εγώ ένας λερός
Δημόσιος κίνδυνος σωστός
Δημόσιος Λειτουργός
(Δημώδες)

Τα απορριματοφόρα γυρνάνε μέσα στην πόλη όταν εσύ κοιμάσαι. Φαινομενικά οι τύποι που μαζεύουν τα σκουπίδια σου, το κάνουν για την υγιεινή σου, την αισθητική σου, την όσφρησή σου. Για να μην ζεις ανάμεσα σττα περιττώματά σου και τους αρουραίους. Αλλά εσύ ξέρεις ότι αυτοί οι τύποι είναι δημοτικοί υπάλληλοι και υπάρχουν μόνο για να φέρνουν έλλειμμα στα ταμεία. Το πρωί ξυπνάς και πας το παιδί σου στο σχολείο. Υποχρεωτικά γιατί εσύ δε θες. Το σχολείο είναι γεμάτο δημοσίους υπαλλήλους που μαθαίνουν στο παιδί σου να σκέφτεται αντί να το μάθουν να δουλεύει για να βγάζει χρήματα. Χώρια που με τόσους δασκάλους και τόσες ειδικότητες το κράτος ξεμένει από χρήματα. Μπαίνεις στο αυτοκίνητό σου κι έχει μποτιλιάρισμα γιατί μια γριά εγκλωβίστηκε στο ασανσέρ και κάποιοι πυροσβέστες που προσπαθούν να τη βγάλουν έχουν κλείσει το μισό δρόμο. Δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν πρωί-πρωί; Αλλά τί περιμένεις, δημόσιοι υπάλληλοι, σαν τους γιατρούς στο νοσοκομείο που πήγες προχτές στην εφημερία, σε είχε πιάσει πάλι αυτός ο νευρόπονος, και σου είπαν πως δεν είναι επείγον για να τους τρέχεις τρεις τα ξημερώματα. Αν ήταν ιδιωτικό το νοσοκομέιο θα μίλαγαν; Πάλι καλά που σε φρόντισαν. Επιτέλους φτάνεις στη δουλειά σου. Εσύ δεν είσαι άχρειστος και τεμπέλης. Είσαι ιδιωτικός υπάλληλος. Δουλεύεις για κάποιον που με τη σειρά του σε πληρώνει. Όχι πολλά γιατί οι δουλειές του δεν πάνε καλά. Όταν πηγαίνανε καλά σου έταζε αύξηση αλλά... τον πρόλαβε η κρίση. Έχει προβλήματα και με την εφορία που μαζεύει τα λεφτά για τους δημοσίους υπαλλήλους. Έχτισε ο άνθρωπος ένα εξοχικό πάνω στη θάλασσα και πάνε να του το βγάλουνε ξινό. Δε φτάνει που δίνει δουλειά σε τόσο κόσμο τον κυνηγάνε κι από πάνω. Είναι καλός άνθρωπος όμως. Απέλυσε το διπλανό σου αλλά εσένα σε κράτησε. Φοβάσαι ωστόσο την κρίση, μην απολυθείς κι εσύ καμιάν ώρα. Τουλάχιστον να απολυθούνε πρώτα όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι! Αχ θεούλη μου....
("...and they all went to the seashore..."*)

*Από το "Ποτέ την Κυριακή" του Ζυλ Ντασσέν, το δε γκραφιτι του Banksy

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου