Η μεταφυσική του κώματος (1)

Όσοι γνωρίζατε τους κωμουνιστές (με ω-μέγα γράφοντα τα μέλη του μεγα κώματος) ως άθεους πλανάστε. Δεν έχουν απλώς τους ίδιους θεούς με τον υπόλοιπο κόσμο. Το κώμα το κυβερνά ο σύντροφος γενικός γραμματέας που είναι κάτι σαν τον πάπα, αλάνθαστος. Μόλις πεθάνει γίνεται ή άγιος ή προδότης ανάλογα με τις εξελίξεις της διαδοχής. Αν επικρατήσουν οι εχθροί θα γίνει προδότης. Τα ίδια γίνονταν και στο σοβιετικό μεγάλο αδελφό που ο χρατσ-χρουτσ-οφ ψαλίδισε τα μουστάκια του πατερούλη μία νύχτα στο μαυσωλείο ενώ όταν πέθανε ο χρατσ-χρουτσ-οφ έγινε με τη σειρά του προδότης και τα μουστάκια ξανακολλήθηκαν.
Κάπως έτσι κι εδώ ο ζαγαριΑδης για κάμποσα χρόνια πήρε στο λαιμό του κόσμο και κοσμάκη, άλλους γιατί τους τράβηξε σε ένα πόλεμο χαμένο από χέρι, άλλους γιατί τους έστελνε να συλληφθούν σαν πρόβατα από την ασφάλεια και αφού με τις δηλώσεις του εξασφάλιζε την εκτέλεσή τους μετά τους έβγαζε χαφιέδες, άλλους γιατί τους παρέδωσε για ίσιωμα γραμμής στα αδέλφια  του εξωτερικού. Αν κάποιος το 49 έμπαινε στο βατικανό κι έλεγε τον πάπα μαλάκα θα έκανε λιγότερη εντύπωση από έναν κομμουνιστή που θα αμφισβητούσε τη γραμμή του ζαγαριΆδη. Βέβαια ο ζαγαριΆδης ήταν άτυχος γιατί ο θάνατος του πατερούλη τον πήρε κι εκείνον σβάρνα, σαν τις συζύγους των μαχαραγιάδων που τους ακολουθούνε ζωντανές στη νεκρική πυρά. Έτσι κι αυτός έπεσε σε δυσμένεια από σοβιετικούς και έλληνες και αφού το σκέφτηκε για καμιά εικοσαριά χρόνια στο τέλος δεν άντεξε και αυτοκτόνησε το 73.
Είναι αλήθεια ότι δεν το είχε με τις προβλέψεις. Αν κρατιόταν κάνα χρόνο ακόμα θα επέστρεφε στην Ελλάδα, θα κατατρόπωνε τους εχθρούς του και θα ήταν γραμματέας ως σήμερα. (του μπι κοντίνιουντ)