Μέρες πριν την συναυλία στην Τροία (Ίλιον στη δημοτική) με προβλημάτιζε η σχέση που μπορεί να έχει ο dallara του διεθνούς παραδοπιστικού ινστιτούτου με τα ομώνυμα εγχώρια παραδόπιστα προϊόντα. Κάποτε είχαμε μόνο τον ένα. Αλλά τί να προλάβει ο άνθρωπος να σώσει. Την Κύπρο, το μέγαρο, την καριέρα του; Έτσι πλάκωσαν οι ενισχύσεις. Η άννα και ο τσαρλς δημιουργουν ανέργους και νεόπτωχους ώστε τα παλιά τραγούδια του γιώργου να ξαναγίνουν επίκαιρα. Αυτό είναι το πραγματικό σχέδιο πίσω από το μνημόνιο. Τους φανταζόμουν και τους τρεις τρικάβαλο στη ράχη μας να απολαμβάνουν τη βόλτα τους.
Πάντως είναι σημαδιακό το γιαούρτωμα του νταλάρα. Είναι το αντάμωμα δύο εθνικών συμβόλων, η διασταύρωση του φτηνού και του φτηνιάρικου, του λαϊκού και του λαϊκίστικου. Να δείτε που σε λίγο καιρό τα γιαούρτια με τις μεγαλύτερες πωλήσεις θα είναι αυτά με το πιο αεροδυναμικό κεσεδάκι. Ξημερώνουν άσπρες μέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου