λαθρομεταστάσεις. Μια πραγματικά συγκινητική ιστορία.

Ελληνικό φυλάκιο στον Έβρο, σύνορα ελλάδας-τουρκίας. Ο ευγενικός μπάτσος ανακρίνει τον άνθρωπο που μόλις έφτασε στη χώρα.
-γιουρ νέιμ πλιζ;
-μιλάω λίγα ελληνικά
-πως τα μάθατε;
-στη χώρα μου αγαπάμε πολύ την ελλάδα και το μεγαλέξανδρο και πολλά παιδιά μαθαίνουν αρχαία.
-γιατί δεν είστε μελαχρινός; (Λίγο άστοχη ερώτηση στην προσπάθεια του ευαίσθητου μπάτσου να κρύψει τη συγκίνησή του)
-είμαστε απόγονοι του μεγάλου αλεξάνδρου. Οι πρόγονές μας τον βρήκαν νόστιμο και τον ξεζούμισαν. Έτσι πέθανε, από αφυδάτωση, όχι από γρίπη.
-Τί λες ρε παιδί μου, εμάς δεν μας τα μαθαίνουν αυτά στα σχολεία
-Αφού σας κυβερνούν σιωνιστές-ανθέλληνες-μαρξιστές
-Εδώ γιατί ήρθες;
-Για να γνωρίσω το μεγάλο πολιτισμό σας από κοντά. Θέλω να βρω μια δουλειά και στον ελευθερο χρόνο μου να μελετήσω τα μνημέια σας, την ακρόπολη, το σούνιο, τη ρωμαϊκή αγορά, τον άδονη.
-Τί μπορεί να κάνεις;
-Είμαι νευροχειρουργός αλλά έχω και πτυχίο νομικής, ξέρω από φροντίδα κήπων αλλά μπορώ να μαζεύω και φράουλες, να βάφω σπίτια κλπ. Αλλά σε αυτή την υπέροχη χώρα και να μαζεύεις σκουπίδια, υπέροχο  είναι.
-Καλως ήρθατε στον πολιτισμό μας κύριε...δε μου είπατε τελικά το όνομά σας!
-Αλέξανδρος, σαν τον παππού μου!

Η διάγνωση: Αν συνέχισες να πιστεύεις τα παραπάνω και πέρα από την πρώτη πρόταση η κατάστασή σου είναι σοβαρή. Τα εύκολα τσιτάτα, οι κατασκευασμένες διαπιστώσεις έχουν μόνιμη κατοικία στο κρανίο σου. Έχεις διεγνωσμένο μεταστατικό φασισμό. Τα εγκεφαλικά σου κύτταρα έχουν αντικατασταθεί από εμμονές. Η αποκατάσταση είναι δύσκολή για σένα γιατί η θεραπεία βασίζεται στη λογική και τη σκέψη.

προς κίνημα ανέργων δεξιά

Ενώ όλος ο Μάρτης κινήθηκε ειδησεογραφικά (συν κκε και μίντια κίνει) ανάμεσα από τις αδιαμεσολάβητες πατάτες και τις παρελάσεις, οι πραγματικές ειδήσεις πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Οι πιο σημαντικές από αυτές:

Το κόμμα των ανέργων. Πολύ μπροστά οι τύποι. Υπάρχουν από το 1999 αλλά είναι σεμνοί. Πριν πιάσουν τα δύο εκατομμύρια δυνητικούς ψηφοφόρους δεν ήθελαν να μας ενοχλήσουν αλλά τώρα ήρθε η ώρα τους να κάνουν την υπέρβαση. Είμαι κοντά να τους ψηφίσω και το μόνο που με κρατάει είναι ότι πατάνε σε μια ιδέα που είχαμε πριν λίγα χρόνια με τον φίλο μου τον Κόστα (με ώμικρον γιατί έτση μας αραίση!). Σκεφτόμασταν να δημιουργήσουμε ένα πανελλαδικό δίκτυο δημοτικών ψηφοδελτίων ενάντια στην ανεργία με προτάσεις όπως:

-Ψηφίζοντας για δήμαρχο έναν άνεργο μειώνουμε την ανεργία!

-Τέρμα στις μίζες, τη σκόνη, τη φασαρία και τις λακκούβες. Δε θα κάνουμε κανένα δημόσιο έργο!

Τελικά δεν προχωρήσαμε γιατί οι τροτσκιστικές επιρροές οδήγησαν σε διάσπαση το κόμμα μας. Ο Κόστας έλεγε πως δεν μπορούμε να είμαστε υποψήφιοι γιατί αν εκλεγούμε δεν θα είμαστε άνεργοι κι εγώ για να του τη βγω διορίστηκα! Ελπίζω το νέο κόμμα να ενσωματώσει τις θέσεις μας.

Ο θόβαρος πάνβαρος δεν θα μου δώσει το δικαίωμα να τον ψηφίσω στις επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν. Καταρχήν θόβαρε δεν έπρεπε να μου το κάνεις τώρα που μετέφερα τα εκλογικά μου δικαιώματα στο υπόλοιπο Αττικής (και αυτό είναι είδηση αλλά δεν το τονίζω από σεμνότητα). Υποψιάζομαι τους πιθανούς λόγους:

- Ο θόβαρος είναι μιας ηλικίας και ίσως δεν υπάρχει όταν γίνουν οι επόμενες εκλογές.

-Εμείς ανεξαρτήτου ηλικίας ίσως δε τη βγάλουμε μέχρι τις επόμενες εκλογές

-Ίσως δε γίνουν οι επόμενες εκλογές.

Όμως τα παραπάνω μου τα καλλιεργούνε κάτι φίλοι μου του σύριζα. Η δική μου εκτίμηση είναι πως ο θόβαρος δεν θα είναι υποψήφιος για να μείνει λίγο άνεργος και μετά από λίγο να γίνει αντιπρόεδρος στο κόμμα του μέλλοντος, το κόμμα των ανέργων!

Αύριο έχει εκπομπή στην τιβί που δε συμμετέχει ο Πέτρος Τατσόπουλος!

Υ.Γ. Ο Κόστας είναι ο δήμαρχος της καρδιάς μου!

25/3: διπλή γιορτή, διπλή ευχαρίστηση

Προειδοποίηση: Παρακαλούνται ευσεβείς φασίστες, συνομωσιολόγοι, ούφο και λοιπές ελληναράδικες φυλές να μην διαβάσουν την παρακάτω ανάρτηση γιατί θα ρίξει ο καλός θεός φωτιά να τους κάψει!

Η 25 Μαρτίου είναι διπλή γιορτή για τον ελληνισμό. Κατ'αρχήν είναι μια μεγάλη θρησκευτική γιορτή γιατί η Παρθένος (γεννημένη 1η Σεπτέμβρη γαρ) Μαρία έκανε το τεστ κυήσεως κατουρώντας έναν κρίνο ο οποίος έγινε μωβ, που σημαίνει εγκυμοσύνη. Ο Ιωσήφ που γύρισε από τη δουλειά όταν είδε τον κρίνο απόρησε. Από τα γυναικολογικά ήταν λίγο σκράπας και περίμενε να παντρευτεί τη Μαρία για να δει τι κρύβουν οι γυναίκες κάτω από τα φουστάνια τους. Η Μαρία από την άλλη δε μπορούσε να κρύβει για πάντα  την εγκυμοσύνη και επινόησε την γνωστή ιστορία που έχουμε φάει στη μάπα για τον άγγελο που έφερε τον κρίνο. Έτσι στις 25 Μαρτίου οι πιστοί χριστιανοί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό, τα "καλά νέα" δηλαδή ότι ο καλοκάγαθος Ιωσήφ έχαψε το παραμύθι και δεν πλάκωσε την Μαρία στις μπούφλες όπως συνηθίζονταν εκείνα τα χρόνια αλλά έγινε ένας στοργικός πατέρας για τον μικρό Ναζωραίο κι έζησαν αυτοί καλά γιατί ο μικρός έγινε ένα πολύ κουλ τυπάκι, το ζευγάρι δε χώρισε κι έκανε κι άλλα παιδιά και η Μαρία θα πέθαινε ευτυχισμένη αν η τρόικα Ρωμαίων-φαρισαίων-τελώνων  δε σταύρωνε τον επαναστάτη πρωτότοκο.
Και τα χρόνια κύλησαν και φτάνουμε στην τουρκοκρατούμενη ελλάδα που μετά από 400 χρόνια τουρκοκρατίας αν ρωτούσες έναν κάτοικο τί εθνικότητας είναι ή δε θα καταλάβαινε την ερώτηση ή θα απάνταγε χριστιανός ή μουσουλμάνος. Στην πιο ψαγμένη περίπτωση θα σου έλεγε ρωμιός και μάλλον θα είχες πέσει σε μυημένο στη Φιλική Εταιρία. Τέλος πάντων κάποιοι εμπνευσμένοι από τον ευρωπαικό διαφωτισμό, τη Γαλλική Επανάσταση και τη βραχύβια ημιαυτόνομη "Επτάνησο Πολιτεία" ξεσηκώσανε και τους υπόλοιπους χριστιανούς της ελληνικής χερσονήσου εναντίον των Τούρκων.
Βέβαια στην επανάσταση λίγοι πολέμησησαν πολλοί έκαναν πλιάτσικο και ακόμα περισσότεροι περίμεναν να δουν που θα κάτσει η μπίλια για να πιάσουν τα πόστα της επόμενης μέρας. Έτσι σε κάθε οπλαρχηγό αντιστοιχούσαν δυο γραμματείς και τρεις Φαναριώτες. Κι ενώ η ελλάδα δεν ήταν μεγαλύτερη από την πελοπόννησο αρχίσανε όλοι αυτοί να μοιράζουν μελλοντικά υπουργεία, οικόπεδα, δημόσια έργα, μίζες και δε συμμαζεύεται. Και φυσικά υπογράφτηκε το πρώτο δάνειο που θα δέσμευε τη χάρτινη ακόμα χώρα για εκατό πενήντα χρόνια. Έτσι αντί να συνεχίσουν την επανάσταση στρέψανε τα κουμπούρια ο ένας στον άλλο. Βρήκανε ευκαιρία οι Τούρκοι και στείλανε τον Ιμπραήμ πασά από την Αίγυπτο να ανακαταλάβει την πελοπόννησο.
Και τότε έγινε το θαύμα. Οι δανειστές καταλάβανε πως αν κέρδιζε ο σουλτάνος θα εισέπραταν τους αυτοκρατορικούς του αδένες κι έτσι έστειλαν τα ρομαντικά τους νιάτα να σφαχτούν στο όνομα του αρχαίου κάλλους. Πιστεύω πως η Κυψέλη και τα Πατήσια έχουν το σημερινό χάλι τους επειδή έπρεπε η "ελλάς ευγνωμονούσα" να δώσει σε κάθε ξένο που σκοτώθηκε το όνομα ενός δρόμου (ή μήπως το ανάποδο;). Τεσπα, εκεί που επηδιόμαστε  πλακώσανε και οι ρασοφόροι.
Η εκκλησία αρχικά αφόρισε την επανάσταση γιατί τα γραφεία στοιχημάτων την παίζανε διπλό από το ημίχρονο. Ευτυχώς όμως κάτι εξαθλιωμένοι χωρικοί, κάποιοι άστεγοι Σουλιώτες, κάποιοι μουσουλμάνοι οπλαρχηγοί την έγραψαν στα παλιά τους τα τσαρούχια. Έτσι το παπαδαριό όταν πήρε σάρκα, οστά και δάνεια το πρώτο ελληνικό κράτος δεν θα μπορούσε να μείνει απ'έξω και να χάσει τα προνόμια που είχε από τους Τούρκους. Έτσι έφτιαξε διάφορους μύθους για να τονίσει τη συμμετοχή της στην επανάσταση, όπως το κρυφό σχολείο. Και μόνο βλέποντας τα πιτσιρίκια σήμερα πόσο βασανίζονται να ξυπνήσουν για να πάνε στο σχολείο της γειτονιάς τους καταλαβαίνεις πως τα παιδάκια του φεγγαρόφωτος είναι επιστημονική φαντασία. Επιπλέον έχεις και τον Κωλέττη, το μαυροκορδάτο, τον Κοραή, τον Σπυρίδωνα Τρικούπη, τους Υδραίους και πολλούς άλλους που δεν σούρνονταν σε σπηλιές για να σπουδάσουν και δεν είχαν και πρόβλημα να βρουν καλές δουλειές στην οθωμανική αυτοκρατορία.
Και φτάνουμε στον παλαιών-Πατρών-γερμανό (που όταν ήμουν μικρός πίστευα ότι ήταν ο ξάδελφος του πάπυρους-λαρούς-μπριτάνικα) ο οποίος ευλόγησε αντί για σημαία το βρακί του παπα-φλέσα την 25η Μαρτίου προκειμένου να ξεκινήσει η επανάσταση. Ο γερμανός του Παπαφλέσσα πρίν το 1821, του έλεγε να κάτσει στα αυγά του, όταν μίλαγε για επανάσταση. Κι επιπλέον πρέπει να είσαι πολύ μουρόχαυλος για να πιστεύεις ότι ο Παπαφλέσσας φόραγε μονίμως βρακί μπλέ-άσπρο μπας και γίνει η επανάσταση και δεν έχουμε σημαία, ή μήπως πάρουμε στο ποδόσφαιρο το Τούρκο-1820 και πρέπει να πανηγυρίσουμε. Και φυσικά η τελευταία πινελιά είναι η ημερομηνία που γιορτάζουμε την επανάσταση. Την 25η Μαρτίου ο θεός δεν έστειλε κανένα κρίνο στον Κολοκοτρώνη, η επανάσταση απλώς συνεχίζονταν και ο Π-Π γερμανός ευλόγησε μόνο τα γένια του.
Κι έτσι το έθνος της θεϊκής αλήθειας έγινε τελικά κράτος υψώνοντας στον ιστό την ευλογημένη σημαία της ανεξαρτησίας, όπως την πρότεινε ο πρόγονος των μαυρογυαλούρων, μαυροκορδάτος:

Τη σημαία της Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών

Τελικά η 25η Μαρτίου είναι η πιο ελληνική απ'όλες τις γιορτές. Είναι η γιορτή του ψέμματος, η ελληναράδικη πρωταπριλιά. Χρόνια πολλά σε όλους!

Υ.Γ.: Για μένα είναι πάντως μια ξεχωριστή μέρα γιατί σηματοδοτεί την αρχή της Άνοιξης, τρώμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά αλλά κυρίως γιατί γιορτάζει η αδελφούλα μου η ξενιτεμένη στο Λονδίνο.
Β. χρόνια πολλά και να είσαι πάντα χαρούμενη!

Απλή Μέθοδος των Τριών

Το πρόβλημα έχει ως εξής:
Ένας μαθητής που μουτζώνει τους επισήμους τρώει  πέντε μέρες αποβολή

Ένας που σηκώνει μόνο ένα δάκτυλο πόσες;

Τα μέτρα για την παρέλαση

Αυτή η κυβέρνηση με τη φόρα που έχει θα πάρει μέτρα ακόμα και για την παρέλαση. Για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων που θα πλήξουν το κύρος της χώρας εξετάζονται διάφορα ενδεχόμενα. Το πρώτο είναι η κατάργηση της παρέλασης. Θα βγει ο καρατζαφύρερ και με ένα διπλό τόλουπ που θα έλεγε κι ο Κωστάλας θα καταγγείλει τις παρελάσεις ως φασιστικά απομεινάρια του μεταξά και με την δικαιολογία ότι πρέπει να περιορίσουμε τις σπατάλες μετά την αγορά των νέων βολευτικών αυτοκινήτων, η κυβέρνηση θα καταργήσει τις παρελάσεις. Μία δεύτερη ιδέα είναι οι παρελάσεις να γίνουν αλλά να ακολουθηθεί το δόγμα ρα-GUCCI: όλοι οι επίσημοι θα λείπουν για δουλειές στο εξωτερικό όπως ο υπνουργός τα θεοφάνεια.
Τρίτη άποψη είναι το δόγμα παπουτσή. Να πέσουν μερικοί τόνοι χημικών στο σύνταγμα για να φύγει ο κόσμος, οι μαθητές να περνούν γρήγορα και πνιγμένοι ώστε να μην μπορούν να μουτζώνουν και οι επίσημοι να χειροκροτούν φορώντας τα καλά τους και αντιασφυξιογόνες μάσκες. Το σενάριο αυτό είναι το πιο πιθανό.
Τέλος υπάρχει το δόγμα καρατζαφύρερ. Οι επίσημοι θα βρουν στις θέσεις τους από ένα πιστόλι κι αν κουνηθεί κανείς μαθητής εκτός γραμμής θα τον πυροβολούν προληπτικά.

Όπως και να 'χει η παρέλαση της 25ης θα ξεπερνά ακόμα και τη φαντασία του Φοίβου Δεληβοριά:

Υ.Γ.: Οι παρελάσεις είναι το απωθημένο μου από την εποχή που ο γυμναστής ξεκίναγε τις πρόβες δίνοντας το ρυθμό: " ένα στ'αριστερό, εν-δυο, εν-δυο, Αν-Τειρεσίας έ-ξω, εν-δυο, εν-δυο,..." 

Υ.Γ2: Στις κρίσιμες στιγμές που περνά το έθνος σκέφτομαι να συμβάλλω προσεχώς μ'ένα πατριωτικό παραλήρημα για τη διπλή εορτή της 25ης Μαρτίου.

Από νταλάρα σε dallara θα πετά-α-ω...

Μέρες πριν την συναυλία στην Τροία (Ίλιον στη δημοτική) με προβλημάτιζε η σχέση που μπορεί να έχει ο dallara του διεθνούς παραδοπιστικού ινστιτούτου με τα ομώνυμα εγχώρια παραδόπιστα προϊόντα. Κάποτε είχαμε μόνο τον ένα. Αλλά τί να προλάβει ο άνθρωπος να σώσει. Την Κύπρο, το μέγαρο, την καριέρα του; Έτσι πλάκωσαν οι ενισχύσεις. Η άννα και  ο τσαρλς  δημιουργουν ανέργους και νεόπτωχους ώστε τα παλιά τραγούδια του γιώργου να ξαναγίνουν επίκαιρα. Αυτό είναι το πραγματικό σχέδιο πίσω από το μνημόνιο. Τους φανταζόμουν και τους τρεις τρικάβαλο στη ράχη μας να απολαμβάνουν τη βόλτα τους.

 Πάντως είναι σημαδιακό το γιαούρτωμα του νταλάρα. Είναι το αντάμωμα δύο εθνικών συμβόλων, η διασταύρωση του φτηνού και του φτηνιάρικου, του λαϊκού και του λαϊκίστικου. Να δείτε που  σε λίγο καιρό τα γιαούρτια με τις μεγαλύτερες πωλήσεις θα είναι αυτά με το πιο αεροδυναμικό κεσεδάκι. Ξημερώνουν άσπρες μέρες.

φαραούνηδες

Γκούτσα, Σερβία, 2010

Φαραούνηδες σημαίνει από την χώρα των Φαραώ, την αναφέρει ο Λουντέμης στην "Αγέλαστη Άνοιξη". Συνώνυμο του Γύφτος (Αιγύπτιος). Ωστόσο το Αθίγγανος δείχνει μάλλον σωστότερα την καταγωγή τους από την κατώτερη κάστα των Ανέγγιχτων των ινδουιστών. Παντού πολίτες τρίτης κατηγορίας, ακόμα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί που ο αφανισμός τους γράφεται σαν υποσημείωση στα βιβλία της ιστορίας.

Όμως αυτοί δεν διαβάζουν ιστορία. Δεν έχουν χρόνο. Μαζεύουν ότι πετάμε, πουλάνε καρέκλες, παίζουνε μουσική στο δρόμο ή στα πανηγύρια, παλιότερα δουλεύανε το σίδερο και στις διηγήσεις των παππούδων μας αρπάζανε τα παιδιά που δεν έτρωγαν το φαγητό τους. Ίσως τα βάζανε να κάνουν παρέα με τα δικά τους πολλά παιδιά που γένναγαν πολύ νέοι γιατί η ζωή τους είναι μικρή. Δεν έχουν χρόνο για πολυτέλειες. Κι αν βρούνε λίγο χρόνο θα πιάσουνε τα όργανα για την πάρτη τους. Όπως έλεγε ο φίλος μου ο Πάνος (υιοθετημένος από τη μικρή της φωτογραφίας τις μέρες που γλεντούσαμε στη Γκούτσα) η μουσική τους είναι η αλληλουχία της ζωής τους. Μοιρολόι και γλέντι, αργοί και ξέφρενοι ρυθμοί, μελωδίες από φάλτσα πνευστά μπορούν να χωρέσουν σε ένα τραγούδι

Τους θυμήθηκα με το ντόρο που έχει γίνει με τις πατάτες χωρίς μεσάζοντες που κάποτε τις μαζεύανε και τις πουλούσαν με τα αγροτικά τους από γειτονιά σε γειτονιά αλλά εμείς μάθαμε στις καθαρές πατάτες του σούπες μάρκετ. 

Δεν κρύβω ένα τσιγγάνο μέσα μου. Απλά θαυμασμό για τους αυθεντικούς ανθρώπους που έχουμε μάθει στην καλύτερη περίπτωση να περιφρονούμε. Ένα θαυμασμό που ξεκινά ίσως από την αγάπη του Λουντέμη για τους Ρομά όπως ξεδιπλώνεται στο "Ένα παιδί μετράει τ΄άστρα":

" ...γύφτος: θέλεις ψωμί; λέει.

Και δεν περιμένει. Κόβει ένα μεγάλο κομμάτι και τ' απλώνει.

Το παιδί ντροπιάζεται και στρίβει τα δάχτυλα απ' την αμηχανία.

γύφτος: - Πάρε... λέει ο γύφτος. Να, φα... φα...

Το παιδί δε σαλεύει.

γύφτος: - Φα... φα... επιμένει ο γύφτος. Μπερκέτι...

Τα μάτια του γύφτου έχουν δυνατή στοργή, και ντρέπεται να μην το πάρει. Απλώνει, λοιπόν, και το παίρνει.

γύφτος: Θέλεις αλβά; συνεχίζει ο γύφτος. Πάρε αλβά... Φα...φα...Μπερκέτι...

Στρώνονται εκεί κάτω απ' τη μουργιά και τρώνε. Το σκυλάκι -κείνο το κανελί- το πιάνει και κείνο η ζούλια κι έρχεται και κείνο κοντά να ζητιανέψει. Το ταΐζουνε κι οι δυο με κάτι ψίχουλα...

Χαρισάμενη παρέα κάνουνε κι οι τρεις. Σε λιγάκι ζηλεύουνε κι οι πάπιες κι έρχονται σερνάμενες κουνάμενες να πάρουνε και κείνες μερτικό. Έχουνε γούστο, έτσι που τεντώνουνε το λαιμό τους να πιάσουνε τα ψωμάκια, Κι άμα τους ξεφεύγουνε, τα κυνηγάνε με βουτιές και πεταρίσματα κάτω στο ποτάμι.

Σαν αποφάγανε, ο γύφτος έκανε τα χέρια του κούπα. Τα γέμισε απ' τον ποταμό νερό και ποτίστηκε. Ύστερα ξέπλυνε τα χέρια του, ξαναγέμισε τη χούφτα του... και...

γύφτος: Μπούγιουρουμ... λέει στο παιδί. Πχε.. πχε... Μπερκέτι.

Δεν έκανε τσιριμόνιες ο Μέλιος. ούτε και ξέτασε τα χέρια του, να δει αν ήταν παστρικά. Ήταν τίμια χέρια - αυτό ήξερε... Χέρια φτωχά, δουλεμένα απ' το σφυρί. Του άρεσε κιόλα το νερό. Η καρδιά του ήταν ζεματισμένη, και διψούσε."

Ο Μπίθρος με το Μέλιο μοιραστήκανε πολλά. Συναισθήματα, εμπειρίες, φαγητό, χαρές και λύπες. Όμως σήμερα στην  ελλάδα του ευρώ είναι και οι δυο υπό διωγμό. Σα γύφτοι. Το ίδιο για μια ακόμα φορά ο Λουντέμης που δεν αναφέρεται πουθενά. Κι ας συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την γέννησή του.