Τα χέρια μου στάζουν αίμα!

 

Δε με ενδιαφέρει αν ο Βγενόπουλος είχε απαγορεύσει στους υπαλλήλους της Marfin να φύγουν ή αν το κτίριο είχε τις προδιαγραφές πυρασφάλειας. Αυτούς τους ξέρουμε ποιοι είναι. Δε με ενδιαφέρει αν το εκμεταλευτεί πολιτικά ο Γιωργάκης. Τους ξέρουμε κι αυτούς.

Εμείς όμως ποιοι είμαστε και με ποιον είμαστε; Δεν ξέρω ποιοι έκαναν το φρικτό έγκλημα να πετάξουν μολότοφ σε τράπεζα με 30 άτομα μέσα, ξέρω όμως ποιοί τους έδωσαν το δικαίωμα να το κάνουν. Εγώ είμαι ένας από αυτούς. 

Όταν καταγγέλουμε την βία του συστήματος και αδιαφορούμε για την  βία του κινήματος,

όταν ευαγγελιζόμαστε αταξικές κοινωνίες και ταυτόχρονα ανεχόμαστε αγέλες που αποκαλούνται σύντροφοι

όταν ξεχνάμε τον 15χρονο Αφγανό που σκοτώθηκε από "συντροφική" αδέσποτη βόμβα σε ένα μήνα,

όταν ανεχόμαστε ανθρώπους που πουλάνε κινηματικό νταβατζιλίκι και θεωρούν τους ανθρώπους παράπλευρες απώλειες,

όταν θεωρούμε φυσιολογικό να πετούνται μολότοφ σε ΜΑΤατζήδες

όταν γυρνάμε το κεφάλι αλλού σε όλα τα παραπάνω

τότε δίνουμε χώρο να ανθίζουν οι φασιστικές λογικές δίπλα μας

τότε μια μέρα θα αντικαταστίσουμε  (ο θεός να μη δώσει) τον αστικό φασισμό με έναν χειρότερο

Το ΔΝΤ μπορεί να φύγει αλλά εμείς θα είμαστε χειρότερα.  Γιατί οι 4 δολοφονημένοι δε γυρίζουν πίσω. Γιατί η Ελευθερία πηγάζει από την Αγάπη για τη Ζωή κι εμείς μάθαμε μόνο να μισούμε.